gana

gana
sustantivo femenino
1 Deseo, disposición o inclinación para hacer una cosa:
estoy cansado y tengo ganas de dormir; ahora no tengo ganas de hablar.
2 Hambre o apetito que siente una persona:
está apática y ha perdido la gana; la gana es síntoma de que uno se encuentra bien.
ANTÓNIMO desgana inapetencia

FRASEOLOGÍA
abrir o abrírsele a una persona la gana o las ganas de comer coloquial Estimular el apetito:
hay que darle al niño unas vitaminas para abrirle las ganas de comer.
locución adverbial
con ganas coloquial 1. Con agrado o empeño: para quitar esta mancha hay que frotar con ganas. 2. En grado extremo, mucho: es feo con ganas.
darle a una persona la gana o la real gana coloquial Querer hacer algo porque así lo ha decidido:
te voy a ayudar porque me da la gana; volveré cuando me dé la real gana.
locución adverbial
de buena gana me quedaría charlando, pero tengo trabajo.
locución adverbial
obedece, pero siempre de mala gana.
hacer una persona lo que le da la gana o lo que le viene en gana coloquial Hacer lo que desea sin consideración a otros o sin escuchar consejos de nadie:
ni caso de lo que le dices, hace lo que le da la gana.
tener gana de fiesta coloquial 1. Tener deseo de riña o de pelea. 2. Desear mantener relaciones sexuales.
tenerle ganas a una persona coloquial Desear pelearse o reñir con ella:
hacía tiempo que le tenía ganas y acabó dándole una buena bronca.

* * *

gana (¿del sup. gót. «ganô», avidez, gana?)
1 («Sentir, Tener, Dar, Entrar, Venir, Perder») f., sing. o pl. *Deseo o *apetito de hacer cierta cosa o disposición adecuada para hacer algo: ‘Tengo ganas de bañarme en el mar. No tengo gana de hablar’. ⊚ Deseo de que ocurra cierta cosa: ‘Tengo ganas de que acabes ese trabajo’. ⊚ En frases negativas, significa muchas veces voluntad positiva de *evitar la cosa que se expresa: ‘No tengo ganas de que me pongan una multa’.
2 («Abrirse, Despertarse, Entrar, Tener, Perder») Gana de comer: ‘Si no tienes gana todavía, comeremos más tarde’. ≃ Apetito, *hambre.
Buena gana. V. «de buena gana».
Mala gana. 1 («Dar, Tener») Malestar físico que puede llegar a ser una «desgana» o *desmayo. 2 V. «de mala gana».
Real gana. V. «dar la real gana».
Gana[s] de comer. *Hambre: ‘No tiene nunca ganas de comer’.
Ganas locas [o rabiosas]. Muchas ganas.
Con ganas (inf.). Expresión con que se pondera la intensidad de algo: ‘Es feo [o tonto] con ganas’.
Darle a alguien la gana de algo (rudo o usado con enfado). *Querer: ‘Me marcho porque me da la gana. Hago lo que me da la gana’. Se usa más en frases negativas: ‘No me da la gana de decírtelo’.
De buena gana. «Con *gusto»: ‘De buena gana me iría a París contigo’. ⊚ Con buena *voluntad: ‘Si no lo haces de buena gana, prefiero que no lo hagas’. ⇒ De buen aire, de buen talante. ⊚ Con *afán o *brío: ‘Se pusieron a trabajar de buena gana’.
De mala gana. Sin ganas: ‘Se puso de mala gana a trabajar’. ≃ A *disgusto. ⇒ De mal aire, ambidos, amidos, de mal talante. ➢ Displicencia.
Hacer alguien lo que le da la gana [o lo que le viene en gana]. Obrar sin consideración o respeto a otros o sin escuchar la opinión o los consejos de nadie.
Quedarse con las ganas de algo. No conseguir una cosa que se deseaba. ⇒ *Fracasar.
Tener gana de rasco. Tener ganas de *jugar o *retozar.
Tener ganas a una persona. Tenerle animadversión y desear que se presente oportunidad de *reñir con ella o de que haya motivo para *castigarla, *reprenderla, etc.
Venir en gana. Querer: ‘No puedo decir todo lo que me viene en gana’. «Venir en gana» no tiene en este caso tono rudo como lo tiene «dar la gana».
Venir en ganas de cierta cosa. Sentir de pronto ganas de hacerla.

* * *

gana. (De or. inc.). f. Deseo, apetito, voluntad de algo. U. t. en pl. con el mismo significado que en sing. Ganas de comer, de dormir. || mala \gana. f. desus. Indisposición, desazón, molestia. || abrir, o abrirse, las \ganas de comer. frs. Excitar el apetito. || con \ganas. loc. adv. coloq. En exceso, mucho. Es feo con ganas. Llovía con ganas. || darle a alguien la \gana, o la real \gana. frs. coloq. Querer hacer algo con razón o sin ella. || darle a alguien \ganas de algo. fr. Entrarle el deseo de hacerlo. || de buena \gana. loc. adv. Con gusto o voluntad. || de \gana. loc. adv. Con fuerza o ahínco. || 2. de buena gana. || 3. Ecuad. Sin motivo, por mero capricho. || de su \gana. loc. adv. desus. Voluntariamente, por sí mismo, espontáneamente. || de mala \gana. loc. adv. Con resistencia y fastidio. || hacer alguien lo que le da la \gana. fr. coloq. Seguir el propio gusto o arbitrio sin atender a nada más. || quedarse alguien con las \ganas. fr. Verse privado de algo en el momento en que iba a alcanzarlo. || tener alguien \gana de fiesta. fr. coloq. Incitar a otra persona a riña o pendencia. || tener alguien \gana de rasco. fr. coloq. desus. Hallarse, sentirse con ganas de jugar o retozar. || tenerle \ganas a alguien. fr. coloq. Tenerle aversión.

* * *

femenino Deseo, apetito, voluntad de una cosa.
Darle a uno la gana, o la real gana. fam. Querer hacer una cosa.
De buena gana. locución adverbial Con gusto.
De mala gana. Con repugnancia.

Enciclopedia Universal. 2012.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?
Sinónimos:

Antónimos:

Mira otros diccionarios:

  • gana — ganà adv. 1. pakanka, užtenka: Gana skelbti neapykantą ir raginti kariauti! sp. Gana jums žmonių kraujas lakti! Žem. Ganà jum rietenos! Kp. Gana, gana – nemušk! Jrb. Ganà jau, pavalgei! Dkš. Ganà, daugiau nebenoriu Krkl. Galgi yr kada ganà?… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • gana — 1. ‘Deseo’: «Yo ya no tengo gana ninguna de emprender otra historia» (Gala Petra [Esp. 1980]). Se usa más comúnmente en plural expresivo, con el mismo sentido que en singular: «A veces me entran ganas de casarme de nuevo» (Sepúlveda Viejo [Chile… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • gana — (De or. inc.). f. Deseo, apetito, voluntad de algo. U. t. en pl. con el mismo significado que en sing. Ganas de [m6]comer, de [m6]dormir. mala gana. f. desus. Indisposición, desazón, molestia. abrir, o abrirse, las ganas de comer. frs. Excitar el …   Diccionario de la lengua española

  • gana — sustantivo femenino 1. (preferentemente en plural) Deseo de hacer una cosa, de disfrutarla o de que ocurra: ¡Qué ganas tengo de que llegue el domingo! 2. (preferentemente en plural) Buena disposición, voluntad o agrado con que se hace una cosa:… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • gana — gana, con ganas expr. mucho, muy, con avidez. ❙ «La casa por dentro es hortera con ganas...» C. Rico Godoy, Cómo ser infeliz y disfrutarlo. ❙ «...los muerden con ganas.» Eduardo Galeano, Días y noches de amor y de guerra, 1978, RAE CREA. ❙… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • Gana — puede referirse a: Ghana, país africano; o Gaṇa, en el hinduismo, los vigilantes del dios Śiva. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí a través de …   Wikipedia Español

  • gana — s. f. 1. Grande apetite; fome. 2. Má vontade (a alguém). 3.  [Portugal: Minho] Ramo grande de árvore …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Gana — Gȁna ž DEFINICIJA geogr. država na S obali Gvinejskog zaljeva, Z Afrika, 238.535 km2, 13.754.000 stan., glavni grad Accra …   Hrvatski jezični portal

  • Gana — Ganà dkt …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • gana — ganà prv. Griẽbk dár vi̇eną spùrgą …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • gana- — *gana , *ganam germ.?, stark. Neutrum (a): nhd. Gähnen; ne. yawn (Neutrum); Hinweis: s. *ganōn; Etymologie: s. ing. *g̑ʰan , Verb, gähnen, klaffen, Pokorny 411; …   Germanisches Wörterbuch

Compartir el artículo y extractos

Link directo
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”